Sa de duas bias chi apo fatu su torero est stada puru sa bia chi so stadu prus a curtzu a s’acabbu meu.
A bias bi penso. Penso chi no nche fia stadu. Ma non resesso a m’immaginare comente podet esser a no nche stare.
A no aer bìvidu fintzas a como.
Cussu momentu meu est stadu unu de sos cùcuros mios prus artos de castigadùmene, mancari pro mi scusare cun megus etotu mi nergia chi fia unu piseddu scabadu e pagu abbistu.
E aia chistiones chi non resessia a strobogiare nen cun megus etotu e nen cun àtere.
Fia, a narrer sa beridade, gasi birgongiosu chi mi resessiat matanosu meda a aer una relata sana fintzas cun sos fedales mios.
Pro non faeddare de sos prus mannos de me.
Aiamus una cantas bacas mannalitas chi murghiamus. Fiant gasi pagas chi babbu, e unu tziu meu cun su cale traballaiat impare, no aiant unu trau pro las giugher.
Traballaiant impare a mesapare in sas tancas de unu mere. Como sa cosa faghet a rier e meledare, ma a su tempus unu mere de unos chentu èteres de terrinu si podiat permitire de campare dae sos mezadros. Ma gasi fiat su mundu fintzas a sos annos setanta de su sèculu passadu.
Fintzas a cando sos sardos non si nde sunt andados, mandende∙nche in afanculu meres, tancas, cuiles, berbeghes bacas e porcos.
Non si lu podiant comporare unu trau.
E tando, a su bisongiu, tocaiat de andare a sos bighinos de tanca cun sa baca pro la fagher giugher dae su trau issoro.
Sa die chi una de cussas bacas nostras est intrada in calore mi so agatadu solu.
No schia comente fagher.
O megius giai lu schia: depia andare a su cuile de su bighinu e domandàre∙li si podia batire sa baca a si fagher giugher.
Fàtzile fàtzile, ma no pro a mie.
Fia gasi birgongiosu chi non bi la faghia a andare a lis pedire cussu praghere. A la fagher curtza, si nch’est colada sa die in antis de mi detzider. Sa die nche fiat dende borta cando li pongei sa soga in corros, abergei un’àidu in su muru de làcana e a fune tenta nche la giutei a ue fiat su trau e sas bacas suas.
Sa bèstia non si fateit pregare meda e in unu pater nostru la brincheit duas bias.
Podiat bastare. Cuntentu su trau, cuntenta sa baca, e deo puru fia cuntentu.
Fiat ora de mi la torrare giugher a logu meu. Spensamentadu leei su cabu de sa soga chi aia lassadu in corros de sa baca, tirei e chirchei de nche catziare su trau. Fia a unu deghe passos dae issu. Nde de li parfeit male a li furare s’amorada.
Abbasciat sa conca e si truvat a chìrriu meu a corros parados.
Fia mortu. Fia tèteru giai mortu. Mancu pensadu b’apo a mi furriare e ponner a currer pro li fuire.
Non b’aiat tempus pro pensare.
Fintzas s’istintu si m’est imbertu.
Nudda. Tèteru che palone so restadu. Apo isetadu sa morte chi fiat bengende currende a tota fua.
No isco it’est stadu.
Boh!
S’apretu?
Su disisperu?
Deo non l’isco.
No l’apo a schire mai.
Cando steit a duos passos dae me apo allargadu sos bratzos che a Gesu Cristu in sa grughe, e mi nch’est essidu dae buca carchi sonu assuconadu.
Ehhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!
Ite si l’est paradu a ogros a su trau? Ite at intesu? No isco; ma s’est arressu e s’est furriadu a s’amorada.
Mi so schidadu dae s’isbaloru. Apo lassadu sa soga e mi so postu a currer. Mai in sa bida chi s’esseret bida issa puru. No nd’isco si nd’apo bidu muros de làcana…
Mi fia totu trinnighende, e su coro nche fiat in gula chi m’aeschiat.
Si aia pregandu carchi Santu aia naradu chi fiat stadu issu a si ponner in bia, ma deo mancu a crèsia andaia a pregare! No apo schidu mai a chi torrare gràtzias.
S’incràs su mere de su trau mi nd’at torradu sa baca a su cuile e m’at improveradu, narènde∙mi chi non si faghiat de cussa manera, chi fiat perigulosu a s’acurtziare a su trau, chi depia andare a lu cramare, e chi nche l’aiamus giuta impare a su trau, chi non b’aiat problema.
M’at preguntadu si fiat capitadu carchi cosa, e deo, chi m’abbaidaia su terrinu, l’apo naradu chi nono.
In questa categoria sono riuniti una serie di autori che, pur non facendo parte della redazione di Sardegna blogger collaborano, inviandoci i loro pezzi, che trovate sia sotto questa voce che sotto le altre categorie. I contributi sono molti e tutti selezionati dalla redazione e gli autori sono tutti molto, ma molto bravi.
Renatino e i misteri di Roma (di Giampaolo Cassitta)
Elio e le storie disattese (di Francesco Giorgioni)
The show must go on (di Cosimo Filigheddu)
Vincerà Mengoni. Però… (di Giampaolo Cassitta)
Ero Giorgia, e ricanto. (di Giampaolo Cassitta)
Piacere, Madame. (di Giampaolo Cassitta)
Se son fiori spariranno (di Giampaolo Cassitta)
Ma Sanremo è Sanremo? (di Giampaolo Cassitta)
Pacifisti e pacifinti (di Simone Floris)
Lo specchietto (di Salvatore Basile)
Da San Gavino a San Cristoforo, quando colonizzammo il Villaggio Verde. Ovvero il trasloco (di Sergio Carta)
Se riesco a buscare 5000 Lire ci vediamo allo Zoom, ovvero le pomeridiane in discoteca degli anni’80. (di Sergio Carta)
Papa Fazio (di Cosimo Filigheddu)
Inserisci il tuo indirizzo e-mail per iscriverti a questo blog, e ricevere via e-mail le notifiche di nuovi post.
Unisciti a 18.020 altri iscritti
Indirizzo e-mail
Iscriviti
sardegnablogger ©2014 created by XabyArt - graphic & web design